Dlaczego potrzebujemy cukru

My potrzebujemy cukrów prostych, organizmy samożywne je tworzą, my musimy je jeść. Ludzie rozkładają skrobię już w ustach pod wpływem amylazy ślinowej do maltozy i dekstryn, dalszy rozkład jest w dwunastnicy przy pomocy amylazy trzustkowej i w jelicie cienkim przy pomocy amylazy jelitowej, końcowy produkt to glukoza. Cukier biały to dimer glukozy i fruktozy, syrop glukozowo-fruktozowy to mieszanka glukozy i fruktozy w proporcji 1:1. Glukoza to podstawowe źródło energii dla wszystkich komórek i jedyne dla mózgu i czerwonych krwinek. Zależnie od aktywności fizycznej i intelektualnej mózg zużywa od 20 do 80% glukozy.

Glukoza podlega w cytozolu glikolizie, której produktem jest pirogronian, on w mitochondrium wchodzi do cyklu Krebsa, która daje protony, które reagują z tlenem na łańcuchach mitochondrialnych dając wodę. Fruktoza jest w wątrobie i jelitach izomeryzowana do glukozy lub wchodzi do glikolizy w komórkach jelit, wątroby, mięśni i tkanki tłuszczowej dając pirogronian, który wchodzi do cyklu Krebsa, czyli daje energię. 

Z glukozy w cyklu pentozofosforanowym powstają ryboza i deoksyryboza, jedna buduje nukleotydy w RNA, druga w DNA. Glukoza buduje glikokortykoidy, które stanowią hormony kory nadnerczy i glikolipidy które stanowią 

-białka osocza z wyjątkiem albumin, 

-białka receptorowe z glikolipidami decydujące o grupach krwi, 

-hormony: gonadotropina kosmówkowa i tyreotropina, 

-białka strukturalne - kolagen, elastyna, fibrynogen, 

-białka macierzy kostnej, 

-mucyny (śluzy chroniące ścianki przewodu pokarmowego przed enzymami trawiennymi), 

-białka transportujące lipidy, mikro i makroelementy i witaminy, 

-receptory zgodności tkankowej, 

-białka uczestniczące w reakcjach obronnych organizmu: immunoglobuliny, białka dopełniacza, interferony, 

-enzymy trawienne- proteazy, glikozydazy, nukleazy, hydrolazy, 

-czynniki krzepnięcia krwi, 

Inne cukry budujące proteoglikany to galaktoza, glukoza, fukoza, mannoza, kwas N-acetyloneuraminowy, N-acetulogalaktozamina, N-acetyloglukozoamina.

Glikolipidy pokrywają zewnętrzne błony komórkowe i budują otoczki mielinowe.

Z produktów glikolizy powstają endogenne tłuszcze strukturalne i endogenne aminokwasy.

Transport glukozy do komórek odbywa się przy symporcie z jonami sodu przez receptory c glukozowe GLUT. Jedynie w wątrobie, mięśniach i tkance tłuszczowej są insulinozależne receptory GLUT4, są odpowiedzialne za tworzenie substancji zapasowych, glikogenu i tłuszczyku. Szybkie podniesienie poziomu cukru po posiłku sprawia, że trzustka uwalnia insulinę, ona łączy się z receptorami GLUT4 i otwiera je dla glukozy, jej cząsteczki zostają połączone w glikogen, kiedy poziom cukru spada, trzustka wytwarza glukagon, który łączy się ze swoimi receptorami i inicjuje rozpad glikogenu i uwolnienie glukozy, dzięki temu organizm utrzymuje ją na stałym poziomie ok 100 mg/dl między posiłkami. długotrwałe przerwy między posiłkami uczą trzustkę gospodarowania glikogenem, jego zapasy starczą na 24 godziny, zalecany post 16-godzinny. Pokarmy o niskim indeksie glikemicznym stopniowo podnoszą poziom glukozy, trzustka słabo reaguje, glukoza zostaje zużyta przez narządy bez tworzenia glikogenu.

Podczas cukrzycy ciało nie tworzy insuliny lub jest na nią oporne, poziom cukru jest zużywany przez organy, ale nie powstaje glikogen, wysokocukrowe potrawy kumulują poziom cukru we krwi do progu nerkowego, kiedy ciało wydala ją z moczem, duże jej stężenie podnosi gęstość krwi, utrudnia jej przepływ i dotarcie substancji odżywczych do narządów, uszkadza naczynia krwionośne, szczególnie w narządach dalekich od serca jak stopy. Kiedy człowiek nie je zbyt długo organy zużyją cukier i jest jego spadek. Cukrzyca początkowo nie daje objawów, dlatego trzeba się badać, a w czasie choroby słuchać lekarza. Zdrowy człowiek może jeść cukier, ale musi zachować umiar. Nadmiar kalorii powoduje otyłość i związane z nią choroby. Więcej cukru potrzebują ludzie pracujący intelektualnie i sportowcy. Zapotrzebowanie na kalorie można zwiększyć uprawiając sport, rezygnując z samochodu na rzecz roweru, spacerować, wchodzić po schodach zamiast jechać windą.